تعريف بيش فعالي

به حالتي اطلاق مي شود كه كودك به نحو افراطي و بيش از اندازه فعال و پر جنب و جوش باشد و اين تحركات زياد اطرافيان وي را دچار مشكل مي كند.به علت بي دقتي ممكن است در انجام تكاليف مدرسه و كارهاي محوله ديگر اشتباهات زيادي را مرتكب شوند.

اين اختلال در تعدادي از بچه هاي پيش دبستاني يا دوران ابتدايي ديده شده است همراهي و جلب توجه آنها دشوار است، تقريباً بين 3 تا 5 درصد از كودكان مبتلا به اين اختلال مي باشند.

البته اين اختلال به عنوان ناتواني در يادگيري محسوب نمي شود بلكه به نوعي بي توجهي و حواس پرتي در ياد گيري محسوب مي شود.

نداشتن آرام  و  قرار  و  تمرکز، پر جنب و جوش  بودن و  به  قول  معروف  از ديوار راست بالا رفتن از جمله مشخصه هاي  يک  دانش آموز  بيش فعال  است. دانش آموزي  که  ناخواسته  با  داشتن اين اختلال، از فعاليت بيش از حدي برخوردار  است  اغلب  از سوي ديگران به ويژه خانواده و معلم خود سرزنش و تحقير مي شود و از طرف ديگر با بازيگوشي و شيطنت  بسيار  همه  را عاصي  مي کند.در اين ميان مهم ترين عاملي که مي تواند ياري دهنده دانش آموزان بيش فعال باشد، اطلاع  رساني صحيح و مداخله به موقع براي برطرف کردن اين نقيصه است؛ مشکلي که اگر به رفع آن توجه نشود، صدمه جبران ناپذيري بر دانش آموز بيش فعال وارد خواهد کرد.  )خانم  زهرا قاسمی )

نشانه هاي رفتاري

    ۱ـ تكان خوردن در سرجا و در اغلب موارد بازي با دست و پا

    ۲ـ بي تابي كردن و بي قراري در مواجهه با محرك هاي بيروني

    ۴ـ پاسخگويي به سؤالات، قبل از كامل شدن آنها

    ۵ـ عدم رعايت نوبت در جريان بازي، يا موقعيت هاي گروهي

    ۶ـ به پايان نرساندن كارهاي خواسته شده و پيروي نكردن از دستورالعمل

    ۷ـ توجه نكردن به درست انجام دادن تكاليف و بازي

    ۸ـ ناتمام رها كردن يك فعاليت و پرداختن به فعاليت ديگر

    ۹ـ نداشتن آرامش هنگام بازي در اكثر اوقات

    ۱۰ـ صحبت كردن بيش از اندازه

    ۱۱ـ قطع صحبت يا فعاليت ديگران در اغلب موارد

    ۱۲ـ گوش نكردن به صحبت هاي ديگران

    ۱۳ـ گم كردن وسايل و ملزومات مورد استفاده در مدرسه

    ۱۴ـ پرداختن به امور فيزيكي خطرناك بدون در نظر گرفتن عواقب آن

علت هاي عمده ايجاد اختلال بيش فعالي و نقص توجه

علت هاي ايجاد اختلال بيش فعالي و كم توجهي هنوز به طور قطعي مشخص نيست اما عوامل ژنتيك، عوامل عصب شناختي و عصبي ـ شيميايي، سم هاي محيطي، عوامل مربوط به تغذيه، عوامل روانشناختي (تعامل طبيعت ـ تربيت) و نوع رفتار والدين از جمله علل احتمالي اين اختلال است.  (خانم فرحناز مراد آبادی و خانم طاهره صادقی )

روش هاي درمان

اگرچه در حال حاضر درمان قطعي براي اين اختلال مذكور مشخص نشده اما مي توان با مراجعه به تيم هاي روانپزشكان و روانشناسان كه با بهره مندي از روش هاي دارودرماني، رفتاردرماني و اصلاح شناختي رفتاري به بهبود رفتارهاي اجتماعي، تحصيلي و روابط خانوادگي كودك و نوجوان مي پردازند كمك شايان توجهي به ارتقاي مهارت هاي زندگي آنان كرد.

براي درمان دانستن اين نكته ضروري است كه درمان سريعي براي اين اختلال وجود ندارد،مي بايست  ابتدا سعي كنيم اين اختلال را  در همان مقطعي كه هست كنترلش كنيم. كه اين نكته بسيار مهم است، بعد با استمرار در اين امر مي توانيم به درمان برسيم:  

1- فرزندان كارهايي را انجام مي دهند كه ما انجام مي دهيم : والدين الگوي كودك خود هستند آنچه  آنها انجام مي دهند آنان نيز طوطي وار انجام مي دهند يادمان باشد براي ياد دادن كاري بايد خودمان هم انجام دهيم نه فقط صحبتش را بكنيم ما بايد از كلمه لطفاً استفاده كنيم تا آنها نيز آنرا بياموزند.

2- احساساتمان را به آنها نشان بدهيم: احوالمان را در قبال رفتارشان صادقانه بگوئيم زيرا ما آينه رفتار او هستيم بايد در نوع رفتار و گفتارمان دقت كنيم زيرا الگوي رفتاري و كاري او هستيم آنها حتي كارهاي ما را با احساسات ما ضبط مي كنند.

3- آنها را تشويق به كارهاي خوب بكنيم: در قبال پيشرفت و انجام كار خوب تشويق شوند،تشويق در قبال كار خوب حتي با جمله هاي مثبت،من به تو افتخار مي كنم كه فرزند من هستي!!!

4-برقراري ارتباط مستقيم و قوي: با او ارتباط قوي و رو در روي داشته باشيم در مقابلش قرار بگيريم،وقتي ما به فرزندمان نزديك مي شويم و از دريچه قدرت(بلند قدي،قوي بودن و...)استفاده نكنيم، بنشينيم و با او حرف بزنيم هم قد و هم كلام احساسي او شويم. ( خانم مریم قنبری وخانم زهره صا لحی )

5- شنونده خوبي براي گفته هاي آنها با شيم: بگذاريم عقايدش را بگويد تا دچار نا اميدي نشوند به نوعي آنها بايد انرژي گفتاري خود را تخليه كنند در اين راه بايد حوصله و وقت بگذاريم.

6- به قولهايمان عمل كنيم: سعي كنيم قولهايي بدهيم كه از عهده انجام آنها بر بيائيم. و آنها نيز بياموزند كه به وعدهاي خود عمل كنند.

7- وسايل با ارزش را از دسترس آنها دور كنيم: به خاطر رفتارهايشان كه غالباً تكانشي و بي قانون است بايد پيش بيني كنيم و براي عدم برخورد فيزيكي با وسايل با ارزش و قيمتي آنها را دور از دسترس قرار دهيم تا با اين كار جلوي ضرر مادي و ناراحتي بعدي را بگيريم. ( خانم فاطمه ایرانپور )

8- مشخص كردن مرزها: خط كشي ها ، دايره حركتي ـ مي بايست ميزان دخالت در كارهاي فرزندانمان رامشخص كنيم و لزوم انجام آن را بسنجيم و ميزان پاسخ منفي به آنها را پائين بياوريم تا از بروز كشمكش جلو گيري شود 

9- بي توجهي به فريادهاي آنها: خواسته هاي توام با داد و فرياد او را با نه پاسخ دهيد تا متوجه شود با اين شيوه كارش پيش نمي رود و بايد قوي باشد و از راهش وارد شود و خواسته هايش را درست و منطقي عنوان كند. 

10-خواسته هايمان را آسان و راحت با فرزندان مطرح كنيم: خواسته هايمان را مشخص و ساده با آنها در ميان بگذاريم و تفكراتشان را در يك مسير مثبت قرار بدهيم و حتي المقدور از به كار بردن جملات منفي اجتناب كنيم .

11- به آنها فرصت و مسئوليت بدهيم: اجازه بدهيم در راه رشد مسئوليت رفتارش را خودش بپذيرد كمتر در اين مورد در كارش دخالت كنيم و بخواهيم به حرفهاي ما كامل گوش كند او بايد تجربه كارهاي خودش را ببيند تا خودش به نتايجي منطقي برسد .(  خانم زهرا مختاریان)

هر كاري كه مي شود انجام دهيم تاكمكي به رشد اعتماد به نفس آنان باشد، اجازه بدهيم كارهاي شخصي خود را با نظارت نا محسوس ما خودشان انجام دهند و از اين كار ها لذت ببرند و بفهمند كه در حال رشد هستند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: